قالب وبلاگ

امروزه خطوط تلفن در سراسر دنيا گسترش يافته است.  روش هاي گوناگوني براي دسترسي به اينترنت ايجاد شده است که هر کدام نيازمند زيرساخت هايي براي فراهم نمودن اين امکان است. يکي از کارآمدترين وساده ترين روش ها ADSL است.

در علم مخابرات، به محيطي که داده ها از آن انتقال مي يابند Media يا رسانه گفته مي شود. زوج سيم، کابلهاي کواکسيال (مثل کابل آنتن تلويزيون)، موجبر ها (لوله هايي فلزي با سطح مقطع مستطيل يا دايره شکل)، هوا و فيبرهاي نوري مهمترين رسانه هاي مخابراتي هستند. براي هر رسانه پارامترهايي به نام فرکانس قطع بالا و پايين تعريف مي شود. و منظور از آنها حداکثر و حداقل فرکانسي است که آن رسانه مي تواند با کيفيت مطلوب از خود عبور دهد. به اختلاف اين دو فرکانس پهناي باند يا Band Width مي گويند.  ADSL براي کيلومتر هاي پاياني ارتباط تا مشتري از خطوط تلفن بهره مي گيرد. خط تلفن متشکل از دو رشته سيم مسي به هم تافته شده است که در حالت عادي صداي انسان در قالب سيگنال هاي آنالوگ روي آن ها منتقل مي شود. محدوده ي عبور فرکانسي آن از صفر تا حدود 2 مگاهرتز مي باشد. لکن در سيستمهاي تلفن شهري (PSTN) فقط از 4 کيلو هرتز اين محدود براي عبور صدا استفاده مي شود و بقيه ي  باند فرکانسي آزاد است.

در سيستمهاي Diap-Up از همان 4 كيلو هرتز پهناي باند صوتي جهت انتقال داده استفاده مي شود و با استفاده از پيشرفته ترين روش هاي مدولاسيون ديجيتال و فشرده سازي اطلاعات، مي توان حداکثر 56 کيلو بيت اطلاعات را در يک ثانيه منتقل نمود. حال فرض کنيد باند فرکانسي ما از 4 كيلو هرتز به 2 مگا هرتز افزايش پيدا کند، يعني تقريبا 500 برابر شود، واضح است که ميزان انتقال داده را مي توان به شدت افزايش داد.  ADSL با تقسيم محدوده ي فرکانسي قابل انتقال از طريق خط، محدوده هايي مجزا براي انتقال voice  و data در نظر مي گيرد. در اين روش uplink و downlink متقارن نيستند. البته براي استفاده هاي خاص مي توان ارتباط متقارن هم ايجاد نمود. براي ADSL در عمل معمولا باند فرکانسي 30 كيلو هرتز تا 138 كيلو هرتز براي فرستادن اطلاعات و باند فرکانسي 138 كيلو هرتز تا 1.104 مگا هرتز براي گرفتن اطلاعات استفاده مي شود. در اين صورت با توجه به روش هاي مدولاسيون مورد استفاده مي توان به پهناي باند ديجيتالي معادل با 8 مگا بيت در ثانيه دست يافت که معمولا براي به دست آوردن ضريب کيفيت سرويس دهي (QoS) بهتر، عملا سرعتي حدود 1.5 تا 2 مگابيت در ثانيه در اختيار کاربر قرار مي گيرد.

با توجه به اين که باند فرکانسي 0 تا 4 کيلوهرتز که براي انتقال سيگنال هاي صوتي تلفني استفاده مي شود در ADSL دست نخورده باقي مانده است، مشترک مي تواند در عين اتصال به اينترنت تماس هاي تلفني خود را نيز بر قرار سازد. براي اين کار يک Splitter که در واقع داراي يک فيلتر پايين گذر (LPF) است، از ورود سيگنال هاي فرکانس بالا به داخل دستگاه تلفن جلوگيري مي كند. همچنين براي اتصال به اينترنت از طريق ADSL ، يک مودم ADSL لازم است.

سوييپچ هايي که در مراکز مخابرات براي برقراري ارتباط تلفني نصب شده اند، به هيچ عنوان توانايي عبور فرکانسهاي بالاي 4 کيلو هرتز را ندارند. دستگاه هايي به نام DSLAM يا DSL Acsess Multiplexer در مرکز مخابرات کار گذاشته مي شود. اين دستگاه توسط فيلترهاي فرکانسي، باند 4KHz اول هر زوج سيم را به سمت سوييچ هاي مخابراتي مي فرستد و بقيه پهناي باند را براي اتصال به اينترنت استفاده مي کند. هر DSLAM پذيراي صدها زوج سيم از طرف مشترکين بوده و در نهايت از سوي ديگر با يک اتصال با پهناي باند خيلي زياد به اينترنت متصل است و به اين طريق مشترکين مي توانند با سرعت بالا و يکنواخت از اينترنت استفاده کنند.